سکنجبین معرب واژه پارسی سکنگبین است، ایـن واژه از دو کلمه «سک» به معنای سرکه و «انگبین» بـه معنای شهد یا عسل ترکیب شده که نشان دهنده نـوع ترکیب‌های پایـه مورد استفاده در ساخت انواع سکنجبین است.
انواع شربت سکنجبین از اشکال مهم دارویی در طب سنتی ایرانی هستند که از سرکه و عسل یا شکر به عنوان اجزای پایه و انـواع اجزای افزودنی دیگر در تهیه آن استفاده میشود، در کتب حکما تا هزار و دویست و شصت نوع از آن ذکر شده، این فرآورده از منظر مکتب طب ایران دارای کاربردهای فراوانی در حفظ صـحت انسان و درمان بیماران است.
در واقع این نوشیدنی دافع صفراست و صفرای اضافی بدن را خارج می کند و نفوذ غذا را به سلولهای بدن افزایش میدهد. شربت سکنجبین التهاب ناشی از گرما را می‌کاهد و در نهایت سموم بدن را به همراه ادرار یا عرق بیرون می‌آورد.
طبیعت سکنجبین
سکنجبین مزاج گرم و خشک دارد به این دلیل که سکنجبین از ترکیب سرکه و عسل درست میشود که به اندازه معین جوشانده شده و اثرات گرم و خشکی را بر جای می‌گذارد.